2. Islam, little indians en seafood

Er is nog veel te zien van de Nederlandse geschiedenis in Bandung, straatnamen, gebouwen en andere Nederlandse woorden kom je zo nu en dan tegen. Best grappig vind ik dat (hoewel onze geschiedenis hier wat minder grappig is) toch die herkenning zo plots hier en daar, terwijl je een halve wereldbol ver weg bent. Bijvoorbeeld 'De Driekleur' als schoolnaam, of 'Postweg' als straatnaam, in de taal kom je tegen 'pleister' 'gordijn' 'wastafel' tussen de verder onverstaanbare indonesische woordenstroom, en op de menukaart vind je poffertjes (de echte!!) en bitterballen (verre van de echte..) Best komisch.

Nog even doorgaan over het geweldige eten hier, het beste voedsel vind je dus toch in de streetcorners en traditional markets, ipv de supermarkten of restaurants. Laatst wezen eten bij een seafood streetcorner, jeweetwel zo'n plastic stoeltjes en tafeltjes plekje op straat met een sissende frituurpan, waar we wat seafood bestelden. Vervolgens worden er je gewoon hele kreeften en krabben en octopussen voorgeschoteld, zo vers! Voor een paar euro. Wat een verschil met thuis, ik wil hier altijd wel blijven, alleen maar voor het eten haha.
Heb laatst voor de hele familie gekookt, wilde ze wel eens de traditionele hollandse hutspot laten proeven. Ze vonden het maar raar eten, die geplette groentes, maar wonder boven wonder erg lekker. Phieuw. Die is wel voor herhaling vatbaar.

Afgelopen week was erg druk, want gister was er een open dag in de school, waar erg veel voorbereiding voor was. Het thema was little indians, en ik heb mijn handen uit de mouwen gestroopt en samen met de docenten de hele school omgetoverd tot een jungle met tipi's en zelfgemaakte indianenkostuums. Superleuk om te doen en het resultaat mocht er wezen. Ook heb ik ze wat salsa geleerd en op de djembe een indianenlied met de kinderen geoefend. De uitvoering zelf was natuurlijk een grote chaos maar dat gaf het wel wat leuks. Iedereen was in ieder geval superenthousiast met het resultaat. Verder doe ik steeds meer engelse les geven, heel basic, gewoon met simpele spelletjes die kleuren, getallen of jezelf voorstellen in het engels oefenen. Gaat best goed naar mijn idee.
De taal leren hier gaat wat moeizamer helaas, krijg wel les en ik ga zeker vooruit, maar t gaat langzaam. Ik kan nog steeds niet meekletsen als de docenten met elkaar in gesprek zijn, maar ze praten hier dan weer vaak Soendanees, en dat klinkt weer heel anders, dus versta er dan nog de ballen van. En ze denken allemaal dat ik het gewoon kan volgen en proberen nog steeds hele verhalen tegen me op te hangen, haha! Komt vanzelf steeds meer denk ik dan maar. Het praten met de kinderen is in ieder geval makkelijker.
Tis wel leuk om ook al wat contacten te hebben opgebouwd buiten het gezin, laatst met een van de docenten die 1x in de week langskomt voor engelse les ondersteuning, naar de bioscoop geweest. Eventjes weer de westerling uithangen, met een starbucks koffie in een fancy mall. Moet ook kunnen.
Heb vorige week paardgereden! Superleuk. Was alweer 2 jaar geleden dus ik was wel een beetje zenuwachtig. Het was op de militaire basis, en ik werd begeleid door een strenge soldaat die,terwijl ik op mijn paard wanhopig de galop probeerde in te zetten,luidkeels ''show me you vcan ride a horse!!' naar me schreeuwde. Wat uiteindelijk lukte, naar zijn tevredenheid. Echt lachen zo'n drill-majoor. Heerlijk ook weer wat flinke lichaamsbeweging, want dat is er verder niet zoveel, met helaas ook de komende 6 dagen helse spierpijn in de kuiten. But it was worth it!

Nog wat leuke uitspajes gemaakt met de familie, kampung daun een prachtig restaurant in de bergen tussen de watervalletjes en een panoramic view. Voor de tweede keer naar kawah putih geweest en naar de zoo. (Waar ik weer vaker door iedereen op de foto werd gezet dan de tijger achter me).
Het is hier zo heet he. Niet normaal. En het rare is dus dat iedereen hier in winterjassen en mutsen loopt. Begrijp ik nog steeds helemaal niks van. Ja, oke ik begrijp dat ze hun huid niet in de zon wilen, omdat hoe witter hoe mooier hier geldt. Maar waarom er dan over die blouse nog een vest en nog een winterjas gaat in 35 graden is voor mij een raadsel. Doe er ook maar niet aan mee, die hoofddoek is al heet genoeg. Die draag ik trouwens alleen tijdens de schooltijden, dus dat is nog te overzien haha.

Ik vind het fijn om als onderdeel van het gezin te worden beschouwd, en als gelijke met de andere docenten. Ik voel me hier thuis en ook veilig. Ik moet wel eens denken aan het verkeerde stereotype beeld wat zoveel mensen hebben over moslims, mede door alle negatieve gebeurtenissen in de media over aanslagen etc. En dat het zo jammer is dat dat het beeld over de islam zo generaliseerd. Ik mag hier letterlijk ervaren hoe de mensen zijn, hoe ze leven en ze zo net als ons zijn, en zo liefdevol. Dat zie ik als een kans, en ook een rijkdom, en het bevestigd voor mij alleen maar meer het zinloze van vooroordelen.

Nou genoeg gepreek, ik ga maar weer eens de zon in, misschien ergens een verse kokosnoot scoren. Heel veel liefs aan iedereen thuis, het ga jullie goed! xxx