7. Laatste reisdeel: Amazing Philippines
Blijf op de hoogte en volg Evi
19 Mei 2015 | Filipijnen, Sibuyan Island
Welcome to the Philippines! Het land van de fiesta’s, en siesta’s, onwerkelijke palmstranden en de altijd vrolijke mooie bevolking. Het is zo wennen na 4 maanden indonesie! Alles is opeens anders.... De heerlijke rijstschotels en curry’s maken plaats voor barbeque, vlees en nogmaals vlees. De hoofddoeken veranderen in hotpants, de rupia’s in pesos, de voor ons de inmiddels zo herkenbare taal maakt plaats voor een mengelmoes van aziatisch geschreeuw met spaanse charme. De bescheiden moslimcultuur is hier ver te zoeken, tussen de flirterige mannen, dramatische draq-queens en ijdele vrouwen. Het land en de cutuur doet heel erg cubaans/ zuid amerikaans aan, wat logisch is door de spaanse kolonie-geschiedenis. In plaats van moskeen zien we hier veel mooie kerkjes, het meerendeel van de bevolking is katholiek. DE eilnden hier zijn zo tropisch door de palmbomenjungles, azuurblauwe zeeen, hoge bergen en de rieten palmbladeren hutjes waar de bevolking in leeft. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en open hier, het lijkt wel of ze altijd lol hebben met elkaar en naast hun toch veel –armoedige- leventje, onwijs van het leven genieten. De stadjes hangen altijd vol met slingers over de wegen, de trycicles (driewieler taxi motors met karretjes) lijken wel kermis-attracties en op elk muurtje vind je een reclameposter voor de volgende fiesta. Het geeft een heel vrolijk straatbeeld, wat past bij de big smile die je op alle gezichten vind. Eindelijk kunnen onze lange broeken en blousen uit en kunnen we ongeneerd in jurkes lopen, das dan toch wel weer lekker. We genieten heel erg van al het nieuwe! En toch missen we stiekem al dingetjes van Indonesie. De taal vooral! We kunnen niet meer communiceren met de locals op het engels na... en het eten is dan helaas toch een minpuntje hier. Z eten nauwelijks groenten, en vooral heel veel vlees, en dan het liefst alle onderdelen van het varken. Niet echt een smakelijk beeld als je dan opeens een varkensoor of soort-van-orgaan- tussen je rijst vind... Maar dan wel wer de beste mango’s ter wereld hier, dus klagen doen we zeker niet.
Wel zweten, puffen en hijgen hier... tis HOT HOT HOT! We begonnen met een paradijseilandje Malapascua in Cebu, waar we een kleine week hebben gechilld, om daarna met oa een nachtboot naar Donsol door te gaan. Dat was weer zeker geen luxeritje, aangezien alle bedden en stoelen bezet waren en we noodgedwongen op het stalen dek buiten moesten gaan slapen, opgekruld tegen locals, met een ijzige wind en de volgende dag een beurs lijf. Redelijk gesloopt kwamen we aan in Donsol na een trip van 20 uur, waar we een aantal dagen zijn verbleven met 4 toffe fransen. Waarom Donsol, maar voor 1 thing, and 1 thing only.... zwemmen met walvishaaien. Toevallig was er net een heel groot walvishaaienfestival aan de gang, waarbij we het ultieme geluk hadden om gratis mee te mogen op de boot! Helemaal zenuwachtig en blij zaten we daar 3 uur de zee af te speuren naar die reuzejoekels, maar we hadden te vroeg gejuicht. Met gebogen hoofden lepen we savonds terug naar het hostel, geen een haai gespot! Nou is het zo dat ze hier gewoon in het wild in de zee zwemmen, dus je moet echt geluk hebben er een te spotten, daarnaast is het water hier heel troebel, dus je zou ze nog niet eens kunnen zien als ze 4 meter onder de boot zouden zwemmen (anders dan in Cebu waar ze schijnbaar voeren dus je altijd garantie hebt). Maar, we gaven niet op! De volgende dag een nieuwe (betaalde) poging, met nieuwe hoop. Samen met onze franse vrienden een walvishaaiendans gedaan op het dek, voor het goede geluk. En geluk hadden we! Maar liefst 8 keer het water in gegaan! Wat een geluk, en wat een ervaring. Het meest ongelooflijke maar ook enge natuurverschijnsel wat ik ooit heb meegemaakt. De eerste keer was krankzinnig, plots schreeuwt de guide ‘GO NOW’ waarbij je gehaast je snorkelset opzet, van de boot springt, wordt meegesleurd door de woeste stroming, tot het punt waar de groep zich verzameld en hun hoofd in het water steekt. Omdat het water zo donker is, zie je helemaal niks van het beest boven water, en ook helemaal niks tot je op 1,5 meter afstand bent. Dan schreeuwt de guide opeens ‘RIGHT BELOW YOU’ en kijk je naar beneden en zie je opeens een reusachtig best onder je zwemmen. De grootste was 9 meter lang, en ik kon m makkelijk aanraken zo dichtbij. Een slank giga dier zwart met witte stippen, met het lijf van een haai en de kop van een walvis. Een gek gezicht, vooral die smoel, een 2 meter brede mond met aan de uiteinden de ogen, die zo wijd open kan gaan dat je denkt dat je er in kan verdwijnen. Zijn kop geeft de eerst angstaanjagende vorm van het dier een eerder komische en domme oenige uitstraling. Maar 9 meter dus, hallelujah! Ik schrok me helemaal dood toen ik hem voor het eerst zag, begon te hyperventileren en spartelen en kreeg meteen 2 slokken zeewater binnen. Terwijl ik dus half aan het verzuipen was, zwom de reus alweer naar beneden. Maar het bleef zo spannend, ook al die andere keren. Ik weet niet waarom ik het zo ongelooflijk spannend vond, en me adem maar niet onder controle kon krijgen, maar wellicht was het gewoon zo onwerkelijk om in die donkere zee te zwemmen, naar beneden te kijken en dan opeens uit het niks zon beest van 9 meter recht onder- of naast je te zien. Vooral door het troebele water waar je ze niet ziet aankomen. Echt ongelooflijk, te gek en eng tegelijk! Na me de eerste keer als een gek aan mn guide te hebben vastgeklampd, waardoor ook hij bijna verzoop, had ik de andere keren besloten naast hem te blijven voor het geval dat. Maar nou weet die guide dus wel precies waar het beest zit, en terwijl ik niksvermoedend naast hem zwem, zegt ie opeens ‘LOOK NOW’ en ik ga onder water. Nou ik zweer je, de 2 meter wijde bek van dat beest op minder dan een halve meter voor mijn gezicht, wagewijd open. JEEEEZUS, ik flippen, de guide keihard lachen. Nou al met al was het te fantastisch voor woorden, zo uniek en zo bijnzonder, ik had deze ervaring met geen goud willen missen en heb de rest van de dag nog nagebibberd.
Nog een unieke ervaring die we hebben beleefd was toch wel de local disco hier. Fiesta zoals de filipinos dat doen. We komen aan in de middle of nowhere in een boerendorpje zonder straatverlichting, waar we het gebonkt van keiharde techno ergens tussen de varkenstallen vandaan horen komen. Iets verderop komen we in een donkere straat helemaal afgeladen met locals, verder geen toerist te bekennen. Het was de raarste setting ooit, baby’s, scholieren, bejaarden, varkens, kippen alles door elkaar. Een rare mix van kermisgeluiden en lasergame schietgeluiden samen met techno uit 5 metershoge soundsystems. Iedereen helemaal los, dansen op daken en op auto’s. Iets verderop lopen we een kerkje in dat gewoon nog open is en we opeens door een local worden uitgenodigd te komen dineren. Het was al 10 uur maar we hadden nog niet gegeten dus we kruipen zijn krotjeshuis in waar we met het gezin dineren. Weer terug op het ‘feest’ halen we ons bier in een ander krotjeshuis van iemand waar je over de slapende kinderen en oma’s moet stappen om bij de koelkast te komen waar je je bier pakt. Het volgende moment sta ik te dansen met een 80 jarige opa met 2 tanden en staan er kids van een jaar of 6 naast me die tot de grond met hun billen twerken en nog beter kunnen bewegen dan michael jackson. Het was de meest bizarre avond so far, en hilarisch.
Alweer 2 eilanden verder zijn we nu op Sibuyan eiland, het galapagos van de Filipijnen. Gekenmerkt door de bijna hoogste bergtoppen van het land, bekleed met de meest groene jungle, is dit een waar flora en fauna paradijs., Ons hostel ligt dit keer aan de rand van dit alles, zodat we te voet al het moois kunnen ontdekken. Twee tochten gemaakt tot nu toe, naar watervallen, natural swimming pools, en diepe jungle. We kijken onze ogen uit. Bijna vertrekken we naar borocay, een toeristisch eiland waar we heen gaan voor een leuk afscheidsfeestje, en daarna door naar mindoro, voor een laatste duik op de nummer een divespot van de filipijnen; Apo reef. Daarna alweer naar huis!! Ik wil er nog niet aan denken. Wellicht nog een verslag en anders zie ik jullie weer thuis, dikke zoenen en tot snel xxx
Wel zweten, puffen en hijgen hier... tis HOT HOT HOT! We begonnen met een paradijseilandje Malapascua in Cebu, waar we een kleine week hebben gechilld, om daarna met oa een nachtboot naar Donsol door te gaan. Dat was weer zeker geen luxeritje, aangezien alle bedden en stoelen bezet waren en we noodgedwongen op het stalen dek buiten moesten gaan slapen, opgekruld tegen locals, met een ijzige wind en de volgende dag een beurs lijf. Redelijk gesloopt kwamen we aan in Donsol na een trip van 20 uur, waar we een aantal dagen zijn verbleven met 4 toffe fransen. Waarom Donsol, maar voor 1 thing, and 1 thing only.... zwemmen met walvishaaien. Toevallig was er net een heel groot walvishaaienfestival aan de gang, waarbij we het ultieme geluk hadden om gratis mee te mogen op de boot! Helemaal zenuwachtig en blij zaten we daar 3 uur de zee af te speuren naar die reuzejoekels, maar we hadden te vroeg gejuicht. Met gebogen hoofden lepen we savonds terug naar het hostel, geen een haai gespot! Nou is het zo dat ze hier gewoon in het wild in de zee zwemmen, dus je moet echt geluk hebben er een te spotten, daarnaast is het water hier heel troebel, dus je zou ze nog niet eens kunnen zien als ze 4 meter onder de boot zouden zwemmen (anders dan in Cebu waar ze schijnbaar voeren dus je altijd garantie hebt). Maar, we gaven niet op! De volgende dag een nieuwe (betaalde) poging, met nieuwe hoop. Samen met onze franse vrienden een walvishaaiendans gedaan op het dek, voor het goede geluk. En geluk hadden we! Maar liefst 8 keer het water in gegaan! Wat een geluk, en wat een ervaring. Het meest ongelooflijke maar ook enge natuurverschijnsel wat ik ooit heb meegemaakt. De eerste keer was krankzinnig, plots schreeuwt de guide ‘GO NOW’ waarbij je gehaast je snorkelset opzet, van de boot springt, wordt meegesleurd door de woeste stroming, tot het punt waar de groep zich verzameld en hun hoofd in het water steekt. Omdat het water zo donker is, zie je helemaal niks van het beest boven water, en ook helemaal niks tot je op 1,5 meter afstand bent. Dan schreeuwt de guide opeens ‘RIGHT BELOW YOU’ en kijk je naar beneden en zie je opeens een reusachtig best onder je zwemmen. De grootste was 9 meter lang, en ik kon m makkelijk aanraken zo dichtbij. Een slank giga dier zwart met witte stippen, met het lijf van een haai en de kop van een walvis. Een gek gezicht, vooral die smoel, een 2 meter brede mond met aan de uiteinden de ogen, die zo wijd open kan gaan dat je denkt dat je er in kan verdwijnen. Zijn kop geeft de eerst angstaanjagende vorm van het dier een eerder komische en domme oenige uitstraling. Maar 9 meter dus, hallelujah! Ik schrok me helemaal dood toen ik hem voor het eerst zag, begon te hyperventileren en spartelen en kreeg meteen 2 slokken zeewater binnen. Terwijl ik dus half aan het verzuipen was, zwom de reus alweer naar beneden. Maar het bleef zo spannend, ook al die andere keren. Ik weet niet waarom ik het zo ongelooflijk spannend vond, en me adem maar niet onder controle kon krijgen, maar wellicht was het gewoon zo onwerkelijk om in die donkere zee te zwemmen, naar beneden te kijken en dan opeens uit het niks zon beest van 9 meter recht onder- of naast je te zien. Vooral door het troebele water waar je ze niet ziet aankomen. Echt ongelooflijk, te gek en eng tegelijk! Na me de eerste keer als een gek aan mn guide te hebben vastgeklampd, waardoor ook hij bijna verzoop, had ik de andere keren besloten naast hem te blijven voor het geval dat. Maar nou weet die guide dus wel precies waar het beest zit, en terwijl ik niksvermoedend naast hem zwem, zegt ie opeens ‘LOOK NOW’ en ik ga onder water. Nou ik zweer je, de 2 meter wijde bek van dat beest op minder dan een halve meter voor mijn gezicht, wagewijd open. JEEEEZUS, ik flippen, de guide keihard lachen. Nou al met al was het te fantastisch voor woorden, zo uniek en zo bijnzonder, ik had deze ervaring met geen goud willen missen en heb de rest van de dag nog nagebibberd.
Nog een unieke ervaring die we hebben beleefd was toch wel de local disco hier. Fiesta zoals de filipinos dat doen. We komen aan in de middle of nowhere in een boerendorpje zonder straatverlichting, waar we het gebonkt van keiharde techno ergens tussen de varkenstallen vandaan horen komen. Iets verderop komen we in een donkere straat helemaal afgeladen met locals, verder geen toerist te bekennen. Het was de raarste setting ooit, baby’s, scholieren, bejaarden, varkens, kippen alles door elkaar. Een rare mix van kermisgeluiden en lasergame schietgeluiden samen met techno uit 5 metershoge soundsystems. Iedereen helemaal los, dansen op daken en op auto’s. Iets verderop lopen we een kerkje in dat gewoon nog open is en we opeens door een local worden uitgenodigd te komen dineren. Het was al 10 uur maar we hadden nog niet gegeten dus we kruipen zijn krotjeshuis in waar we met het gezin dineren. Weer terug op het ‘feest’ halen we ons bier in een ander krotjeshuis van iemand waar je over de slapende kinderen en oma’s moet stappen om bij de koelkast te komen waar je je bier pakt. Het volgende moment sta ik te dansen met een 80 jarige opa met 2 tanden en staan er kids van een jaar of 6 naast me die tot de grond met hun billen twerken en nog beter kunnen bewegen dan michael jackson. Het was de meest bizarre avond so far, en hilarisch.
Alweer 2 eilanden verder zijn we nu op Sibuyan eiland, het galapagos van de Filipijnen. Gekenmerkt door de bijna hoogste bergtoppen van het land, bekleed met de meest groene jungle, is dit een waar flora en fauna paradijs., Ons hostel ligt dit keer aan de rand van dit alles, zodat we te voet al het moois kunnen ontdekken. Twee tochten gemaakt tot nu toe, naar watervallen, natural swimming pools, en diepe jungle. We kijken onze ogen uit. Bijna vertrekken we naar borocay, een toeristisch eiland waar we heen gaan voor een leuk afscheidsfeestje, en daarna door naar mindoro, voor een laatste duik op de nummer een divespot van de filipijnen; Apo reef. Daarna alweer naar huis!! Ik wil er nog niet aan denken. Wellicht nog een verslag en anders zie ik jullie weer thuis, dikke zoenen en tot snel xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
